Sneeuw op de wc bril

Ik heb een boordboek, de as van mijn moeder, gekregen van een vriendin vorig jaar januari. Een heerlijk boek, enorme dikke pil, en alleen voor aan boord. Het is een nogal armoedig boek, weinig geld, dronken vader die natuurlijk lief is als hij niet drinkt, onbegrip door katholieke schaamte, achterbuurt, vocht, kou, beerput, nou noem maar op. De hoofdpersoon is nu een jaar of 16 en ik ben op 2/3e. Elke keer als het niet erger kan gebeurt er iets waardoor hij het toch overleeft. Een paar maanden in het ziekenhuis met schone lakens, eten en een bindvliesontsteking of zo...

Dit weekend naar het Sneekermeer gegaan met de jongens om te zeilen. Het was enigzinds van de frisse maar dat weerhield mijn mannen er niet van om een hele wedstrijd te zeilen en er naar twee toe te varen. De dames fokkenisten durfden ook dus gingen ze met goede moed. Ik, als bezorgde mama, zag het helemaal zitten omdat ik het voor elkaar had gekregen dat mijn kachel het weer deed. Ik had een nieuwe gasfles en een werkend gasfornuis. Dus met warme voeten, warme broodjes en warme thee moest het lukken.

Toch was het vochtig aan boord, vooral in het kleinste kamertje en dus had ik de patrijspoort open gedaan. Kon het ventileren, dacht ik. Nooit verwacht dat de sneeuw ook van die kant zou komen en dat ik de oudste zoon zou verplichten op de besneeuwde bril plaats te nemen. Hij is gelukkig niet dom en kwam er op tijd achter.

De laatste avond, het vroor al, hield de kachel er mee op. Dus samen op mijn bed in de stuurhut nog een spelletje gespeeld, onder de deken, olielamp aan om de ergste kou te verdrijven. Ik ben laat in slaap gevallen, lezend in mijn boek hoe het nog kouder en vochtiger kon. En dat al 16 winters lang.

's Morgens hebben we de oven aangedaan met Danerolle croissants, met de zon warmde het weer aardig op... Gelukkig, dat dan weer wel.

Patat

Ik ben rozig, zit voor de net aangestoken houtkachel en maak een beugelflesje Grolsch open. Heerlijk dat rozige gevoel, ik verlang ernaar want het houdt voorjaar in.

Vanmorgen op tijd de pleister op de pijp geplakt. De motor op de wal warm laten lopen en kijken of het gat dicht was. Leuke bijkomstigheid is dat ik nu weet dat als de thermostaat open gaat het koelwater van sb onder het schip naar bb loopt. (Wist ik niet want ik lig nooit in het water te voelen aan mijn koelpijpen tijdens het varen.)

Het was dicht en dus lieten we er geen gras over goeien Margje in de plomp en varen maar. Wind of geen wind, rollers bij de Heerenzijl, vast water op het Heegermeer en toch nog te vroeg bij de spoorbrug. Gelukkig wordt er druk gebaggerd richting Makkum en een dijkje gemaakt richting Heeg en kon ik door de brug met een baggerschuit. Fijn dat ze weer voor de wal ligt.

De adrenaline of endorfine maar even gebruikt om al het hout dat er voor de deur lag weg te werken naar de achtertuin, beide mannen deden het zware werk hoor, maar het geeft wel een goed gevoel.

Maar zin in koken had ik niet, en dus heb ik de speciale curry te voorschijn gehaald, uitje gesneden en zoon op de fiets naar de patattent gestuurd. Zalig!

Niet pluis

Eigenlijk kan ik er niet bij. Maar ik neem aan dat de geleerden hun best doen. Als het rendement van mijn lessen dit jaar net boven de 50 % uit zou komen zou ik mij doodschamen. Ik zou ontslagen worden wegens wanprestatie en waarschijnlijk hele drukke ouderavonden beleven.
Toch heeft de inwendige verbrandingsmotor het, sinds de uitvinder meneer Otto en zijn co-uitvinder meneer Diesel (van de bougieloze versie) , niet verder geschopt dan recentelijk 55,2%.
Het krantenartikel komt uit de Schuttevaer, mijn vakblad. En eigenlijk zou ik verheugd moeten zijn dat er weer een verhoging van het rendement bereikt is, (niet onaanzienlijk op de lange reizen)maar het feit dat er van een liter dieselolie die in de motor gespoten wordt maar iets meer dan de helft nuttig gebruikt wordt doet toch pijn.
Met de huidige en toekomstige schaarste en de daardoor hoge brandstofprijzen zou er toch een mogelijkheid gevonden moeten kunnen worden voor een hoger rendement en anders een goed alternatief..
Misschien moet ik maar een matrasvlieger kopen voor op de Pinda.. met de heersende ZW-winden kom ik dan in ieder geval op school zonder van elke volle tank de helft onnodig in de berm te gooien.

Complimenten

Vroeg was het vanmorgen, ik was om kwart over 7 op maar sommige leerlingen zaten toen al bijna in de auto. Vandaag moesten we op tijd in Stavoren zijn om de sloep te laten slepen voor de berekening van de handicap. Niet alleen vroeg maar ook koud en miezerig.
De sloep was vrijdagmiddag al naar Stavoren gebracht door een collega die wèl zijn rijbewijs BE heeft. En nu staan we in de pisregen op een weegschaal om het ideale gewicht voor de sleepproef te zoeken. Maar onze sloep is al gesleept, alles is al klaar, vrijdagavond al, wisten we niet. Dus nu zijn wij ideale ballast voor een andere sloep.
De constructie op de boot die ons sleept is ingenieus. We hangen aan een electronische unster die meet hoe moeilijk we door het water gaan. Tegelijkertijd meten ze de werkelijke vaart door het water en de wind. Alles in de computer en de sloep is voor de komende 5 jaar weer klaar voor de wedstrijd.
Om 10 uur zitten we aan de warme chocolademelk met slagroom en we overleggen wat. Een deel van de bemanning is niet komen opdagen. De redenen lopen uiteen van: "er is geen openbaar vervoer naar Stavoren zo vroeg." en daar kan ik dan nog inkomen, maar ook "gister te diep in het glaasje gekeken en nu kan ik niet uit mijn bed komen." en daar kan ik dan wat minder begrip voor opbrengen. De leerlingen die er wel waren verdienen mijn complimenten, de ouders die zo vroeg in de auto zaten ook.
De sloep wordt terug gereden naar Harlingen "as we speak" voor de laatste modificaties voor hij te water gaat. Complimenten aan de chauffeur! Mij rest de komende weken de onrustige taak om een keuze te maken uit 13 man/vrouw om een team van 8 samen te stellen om te roeien...

Lek

Ik ben lek, nou ja de boot is lek, nog specifieker de koelpijp onder het schip is lek. Dus heeft Han de pleister gemaakt, die door Fokke is verzonnen, die we er donderdag op gaan plakken. Eh klemmen.

Drukke tijd

Teveel willen, leuk vinden, jezelf gunnen.
"Te" schijnt altijd "te" te zijn.....

06:08 al een paar uurtjes wakker, ik hoor de eerste vogel fluiten en zit naast de houtkachel te dommelen, kopje thee.

Groente(n)soep

Het grootste compliment dat ik ooit kreeg over mijn kookkunst was:"Mm, Oma's soep!" Mijn oma kon namelijk heerlijke soep maken. Vanavond aten we dus lekkere groentesoep. Met ballen, verse groenten en een hoop liefde.
Daarbij maakte ik, van het stokbrood dat over was van gister, toastjes bestreken met een papje van olijfolie, provencaalse kruiden, grof zeezout, peper en een half teentje knoflook. 10 minuten op 200 graden.
Zalig!

teer

Gevoelig? Ja mijn ogen, de eerste keer dat ik een onderwaterschip in de teer zette droeg ik een nylon kous over mijn hoofd en na de eerste laag ging er cement over zodat je kon zien waar je gebleven was als je de tweede laag er op zette. Het cement was ook nog om als kathalysator te dienen, geloof ik. Naderhand was mijn gezicht zo gezwollen dat ik nauwelijks uit mijn ogen kon kijken, wat een rotzooi, zeker samen met de voorjaarszon. Toch heb ik nog menig schip van een laagje voorzien maar zo opgezwollen ben ik jaren niet meer geweest.

Teer mag niet meer. Maar op teer houdt ook niets, je kunt er alleen een nieuwe laag teer overheen zetten. Dus heb je een schip waar teer op zit ben je in de aap gelogeerd.
Gelukkig heb ik een vriend die een werf heeft en verstand van zaken. Dus over de teer een primer gedaan en daarna twee lagen nepteer. Ook zwart, maar legaal. Maar één probleem blijft. Ik kwam gister thuis met koppijn, een gezwollen gezicht en dichte ogen. Het spul wat op het schip zit mag dan beter voor het milieu zijn, de oplosmiddelen zijn nog steeds niet goed voor mij.
Margje vaart er gelukkig wel bij...