Zware benen

Zalig weer om je door een beetje gezonde inspanning te ontspannen. Met zo'n veertig collegae togen we naar onze hoofdstad om daar de toerist uit te hangen. Gewapend met een boekje, waarin een route stond langs alle belangrijke VOC gebouwen en interessante monumenten uit onze nautische geschiendenis, hebben we het hele oude gedeelte bewonderd.
Gedurende de wandeling bleken we allemaal wel een tijdje in Amsterdam gewoond te hebben. De ene nog dichter bij het uitgaanscentrum dan de ander, mijn collega Nederlands bleek zelfs een paar kookwinkels gehad te hebben, mijn collega van de huisvesting vertelde hoe hij een keer tijdens een wandeling tegen een oude klasgenoot opliep die hij jaren niet gezien had en ik dacht aan die ene winter dat wij in het Nautisch Kwartier lagen, naast de IJ-tunnel en dat het een strenge winter werd met sneeuw op de roeftrap.
Het varen wat we natuurlijk móesten ondernemen, was door onze sportcollega geregeld. En dat hebben we geweten. Ik heb hier wel eens geklaagd over het rendement van een dieselmotor dat niets voorstelt, maar het rendement van een waterfiets kan niet meer dan 15% zijn. Ik was in ieder geval al na een half uur verzuurd, en niet alleen in mijn benen, zo'n ding kost nog kracht om te sturen en dat was deze leek niet meer gewend. Maar gelukkig heb ik twee collegae met een lange adem en zij hebben ons door de Keizers-, Leidse-, en Prinsengracht gepeddeld.
Gelukkig hebben we nog meer variatie in het docententeam en liepen we vervolgens onder zijn leiding naar een bruin Amsterdams café waar we biefstuk hebben gegeten, een lekkere sappige half rauwe homp(precies zoals deze carnivoor het lekker vindt). En, zo als een goede Amsterdammer dat ook doet, daarna in de zon uitbuiken en nog wat nabomen. We waren netjes voor het donker thuis, maar dat lag niet helemaal aan de navigatiekunsten van de buschauffeur, maar de opgebroken binnenstad mogen we wel als medeschuldige aanwijzen.

Oh ja, en ik had nog huiswerk, vrouwen met zonnebrillen spotten, ik heb er maar één gezien.

vakantie

Het duurt nog even hoor! Nog een hele midweek, ok nog vier dagen, drie, eigenlijk twee, misschien zelfs één dag als ik maandag alles afkrijg. Natuurlijk zullen het het wel vier worden. Maar dan is het vakantie. Dit weekend hadden we even een voorproefje.
Lekker dommelen, middagslaapjes, uitlslapen, boek lezen, sudoku's. Varen met Margje, voor anker, ze is nogal onrustig achter een anker, mannen zeilen en zwemmen, opa en oma mee.

Eigenlijk wilde ik niet terug vanavond. Maar ja, "duty calls" dus we gaan de vier etmalen durende uitdaging aan. Maar dan...
Lang leve de vakantie!

Ha, dinsdag afgesnoept.

Een beetje...

Een beetje moe ben ik wel. Misschien zelfs wel een beetje boel. Het feit dat ik vanmiddag echt even in mijn stoel heb zitten slapen voor de BBC televisie zou dat kunnen onderschrijven. Oorzaak? Diploma en overgangsstress, niet van de juf hoor... maar mijn bloedjes van leerlingen maken zich zorgen.

In het examenreglement is geregeld dat ze kunnen slagen voor hun diploma zonder dat ze hun werk afhebben. Lees: pakkingkje maken, motortje ontluchten, werkstukje, etc. Maar zonder dat "werk" is er geen VMBO diploma en dat ontdekken ze nu,terwijl ze hoopten dat het wel los zou lopen. Resultaat is dat er een vlag aan de gevel heeft gehangen maar dat ze vrijdag a.s. geen diploma krijgen. Menig mama of papa is hier niet blij mee en stuurt spruit dus weer naar school om bij de juf het "werk" in te leveren.

Maandag, dinsdag, en woensdag mijn motorenlokaal dus vol gehad met berouwvolle leerlingen en vanmorgen stonden ze me al bij de ingang van school op te wachten. Het gaat lang goed, ik ben blij dat ze werk inleveren, maar als ze dan plagiaat plegen, verslagen van anderen jatten (met het hoekje waar mijn paraaf op staat er af gescheurd), of gewoon niet werken, ontploft er iets bij mij...

Ook die ontploffing kan betekenen dat ik zin heb in vakantie, of zou het wat anders zijn? Ontbranding schijnt iets met arbeid te maken hebben, misschien heb ik het wel nodig om arbeid te verrichten.

Soms

Soms lukt een foto gewoon, deze twee heb ik vlak na elkaar gemaakt, ik vind ze spectaculair

Scheepvaartkrant van 11 juni

De scheepvaartkrant besteedt deze week aandacht aan 50 jaar Binnenvaartonderwijs in Harlingen. Twee hele pagina's waarvan hier een klein stukje...

Tekkel

Normaal geen voetbal hier in huis, ja de jongste kiept als hij met z'n vrienden voetbalt, de oudste kan ook wel een bal raken en die hele ouwe heeft echt wel een mening. Maar verder? Nee.
Helaas vandaag, is er geen ontkomen aan. De jongste zielig en wat koortsig, de oudste heeft een mening en die hele ouwe komt 10 minuten na de aftrap toch ook kijken.
Toch denk ik dat er een achterliggende gedachte is van de mannen, zou het EK lingerie in de rust daar wat mee te maken hebben?
Nee dan een uurtje geleden:

Is ze nog wel opruiend genoeg?

Gister stond ze met een boos gezicht voor op de Telegraaf. Het leek wel of ze schreeuwde: "Ik ben nog steeds net zo erg als Geert Wilders!" Het truukje van ik zeg wat dingen die eigenlijk niet door de beugel kunnen, dan begin ik een eigen partij, dan geeft heel Nederland mij zijn stem, en dan word ik minister president gaat steeds minder op, gelukkig maar.

Motor uit elkaar plukken

Het gemaal De Blocq van Kuffeler krijgt andere motoren voor het aandrijven van de pompen. De oude dieselmotoren gaan er uit.

De pompen van het gemaal worden aangedreven door 6 cilinder 4-tact Werkspoor dieselmotoren uitgevoerd met drukvulling en zijn van het type TMAB 396. Het vermogen is afgesteld op 1.200 pk (883 Kw) bij 259 omwentelingen per minuut.

De sleepboot Holland heeft een 10 cilinder Werkspoor TMAB3910. Maar een enorm gebrek aan reserveonderdelen, vooral de zuigerveren van de aluminum zuigers en de klepgeleiders en kleppen zijn schaars of ronduit niet aan te komen. Komt het even goed uit dat ik nog een paar praktische opdrachten heb die ik niet uit kan voeren omdat ik de hardware niet heb. Opdrachten als klepschuren, verstuivers demonteren en afpersen, brandstofpomp afstellen en zuiger trekken op een redelijk grote motor.

En dus hebben we afgesproken dat ik de motor uit de Blocq krijg om alles te demonteren, de Holland krijgt de schoongemaakte en geconserveerde onderdelen en de leerlingen krijgen een interessante opdracht dit jaar. We beginnen als het goed is in november 2008

Iedereen gelukkig, toch?

Nieuwe trend?

Dit is wat je doet!

1. Sta stil
2. Schud je gezicht flink
3. Richt en schiet een plaatje

Dat ga ik binnenkort maar eens toepassen voor op de schoolkrant.

Wat een bak

Als je dan even naar het tweede herft van voor aan bakboord gaat om de boutenpul te halen. Kun je de flensgaten opvullen. Vergeet je PBM's niet en je mag al helemaal niet in de richting van de flens kijken voor het geval er benzeen uitspuit.

In het kader van de integratie van de vakken binnen het VMBO hebben we vanmorgen wat praktijkopdrachten uitgetest, pompen of verzuipen. We hebben op onze tankbak flenzen verwisseld, tanks gelucht, zuurstofpercentages gemeten, chemicaliënpercentages gemeten, tank geïnspecteerd en vooral gekeken wat we met onze domme lerarenhersens zo onbegrijpelijk hebben opgeschreven dat geen enkele leerling het begrijpt. In het kader van de integratie van de vakken zouden we ook de inhoud van de tanks berekenen, de pompsnelheid en vullingsgraad bekijken en berekenen wanner de tank zou overstromen. Maar daar zijn we niet eens aan toe gekomen.

Toch was het een vruchtbare ochtend voor de hele groep collegae bij elkaar.

Het rook naar sigaren

Zaterdagmiddag, ik vaar op de Jeltesloot richting het Margrietkanaal. Zalig weer, beetje drukkend, onderweg naar wat vrienden die ook met de boot onderweg zijn. Ik had de mannen al een keer ingehaald, toen dachten ze nog alle tijd te hebben... Maar na een paar biertjes was er één slimmerik die op zijn horloge keek en de gang werd in de sloep gezet. Beide keren zwaaiden de mannen aardig en eerlijk gezegd kon ik de verbazing, (wie weet waardering) dat een vrouw de motorboot bestuurde die ze voorbij voeren, van hun gezicht aflezen. Bij de kruising van Jeltesloot en Prinses Margrietkanaal voeren ze op zo'n 25 meter afstand bovenwinds van me en de geur van sigargen kwam mij tegemoet. Volgens mij hadden ze het naar hun zin.
Ik was die dag vertrokken uit Workum, aan de buitenkant. Een stuk IJsselmeer naar Stavoren buitenom had ik met meer dan windje 1 nog niet gevaren, de uitdaging lag daar. Als je zo alleen aan het varen bent gaan je gedachten alle kanten op en na een tijdje bleek ik bemanningen te zitten bekijken. Man, vrouw, kinderen, zeilboot, netje om de railing en netjes zwemvestjes aan. Allemaal mannen, zeilboot, bandplooibroeken, polo's gestreepte overhemdjes en bootschoenen. Allemaal mannen, trainingspakken, grote huurmotorboot, beetje scheefhangend naar bakboord omdat daar al het bier staat opgestapeld. Een vrouw die aan het roer staat, helmstok tussen de kniëen, zonnebril, alleen, oh nee, manlief komt boven en neemt de helmstok over, moest even naar de wc. De meeste dames die ik tegenkwam zitten heerlijk tegen de kajuit aan, ogen dicht, zonnebril omhoog en genietend van de zon. Kleine bootjes, grote bootjes, vrienden mee, zakenlui, studenten, vriendinnenclubje, maar onafhankelijk van elkaar, allemaal in een goed humeur... Varen verbroedert en zorgt voor een goed humeur! Wat een hobby..