Huis

Vanavond House avond.

Donker

Normaal zijn we zo rond een uur of zes alweer op weg naar Langweer. Als we naar Workum gaan zelfs om vijf uur. Maar gister was het veel te gezellig. En dus gingen we om half acht pas onderweg. Han afgezet aan de overkant en met het "Zonnetje" achter de boot en de zon al achter de horizon door het Joustervaartje naar onze ligplaats gevaren.
Er was geen wind en de bossages reflecteerden in het water. We hebben het stukje al ontelbare keren gevaren en dus weet je wanneer er een bocht komt en waar je ongeveer op af moet varen.
In het donker kun je alleen geen afstanden inschatten en met een kind voorop op de uitkijk en een kind achterop om de flits in de gaten te houden zijn we naar huis gescharreld. Spannend, beetje eng, zeer voldaan.

Al jaren

Ik zal 5 zijn geweest. Logeren bij een vriendinnetje. Zij had hele korte nagels en dat vond ik wel mooi. Op de vraag hoe ze ze zo kort kreeg antwoordde ze:"Nou gewoon afbijten!". Dus toen is het begonnen. Ik heb ze gelukkig nooit tè kort, maar langer dan een mm worden ze ook niet want dan gaan ze er automatisch, zelfs gedachtenloos, af.
Een nagelschaartje heb ik pas gekocht toen ik de kinderen kreeg en zelfs nu ,na bijna 15 jaar kinderen knippen, vergeet ik nog regelmatig om ze er aan te helpen herinneren. Met gruwelijke gevolgen natuurlijk.
Maar nu zitten ze er al 6 dagen aan, er verschijnen witte randjes boven de roze nagels. En ze tikken ook als ik op de computer schrijf of was opvouw. Ik weet niet hoe lang het me nog lukt, maar ik geniet er wel van dus wie weet, heeft de juf dinsdag voor het eerst smeerolie onder haar nagels.

Avondtuin

Fokke en Sukke

Zij niet

Penthouse

Wij doen al jaren ons best om onze wederhelften het naar de zin te maken. Soms zijn we succesvol, soms niet zo, maar de weegschaal slaat toch meestal door naar de positieve kant. Gisteravond hebben we weer een poging gedaan. Nu met rigoreuze middelen. We willen namelijk aantrekkelijk op de foto. De make-up, was ons verteld, zou natuurlijk overkomen voor mannen en zou ons vrouwen een goed en zelfverzekerd gevoel geven. Ik zelf ben nog wat onzeker over de uitkomst, maar ik kan de make-up dan ook zien, maar ik ben zeker dat de mannelijke bezoekers van dit blog bijna aan bloedtekort in de hersenen moeten lijden.

Neem nog een kopje koffie

Ik ben slecht in wachten, gelukkig heb ik mensen om mij heen die dat wel kunnen en dat proberen op mij over te brengen. Een maand geleden zag ik dus een leuke auto. We zijn wezen oefenen en hebben er wat aan laten sleutelen. Maar als dan de beslissing er is om hem te kopen, dan moet ik 'm wat mij betreft ook "gisteren" mee kunnen nemen. Niet dus, een maand later. Maar maandagmorgen (ik hou wel van een uitdaging) was het dan zover. En heb ik mijn Panda ingeruild na 6 jaar trouwe dienst en 138888 km.
Het nieuwe exemplaar is ook blauw, rijdt ook 1:16 (al ga ik dat nog uitrekenen) maar er kan meer zooi in.
Oh ja en ben je nog op zoek naar een pittig autotje, er staat in Harlingen bij de Toyota garage nog een lief Pindaatje. Kan een hoop zooi in en rijdt met windkracht 8 tegen, bijna 120 km/uur.

Geen

Trein

Iets voor 6 werd ik wakker, ik weet niet waarom. Omdat het nog wat vroeg was draaide ik me nog even om en probeerde nog even de ogen te sluiten. Toen ging de telefoon, mijn moeder. Vanuit Canada. Ze had goede berichten over de reis die ze aan het maken zijn. Alles verliep goed en ze hadden het bere naar hun zin. Nu weet ik waarom ik wakker werd. Mijn moeder zat aan mij te denken aan de andere kant van de wereld.

Als ze de volgende keer dan maar rekening houdt met het tijdsverschil.

Het wordt tijd

Ik probeerde het vanmorgen te ruiken, maar het was nog niet zo ver. De herfst bedoel ik, meestal in de nazomer met een beetje mist is het raak. Maar ik moet er aan, het is nog zomer.
Ook probeer ik al een paar weken een trui aan te doen, of onder een t-shirt een hemd, want het ziet er zo somber uit. Maar al het eerste uur op school breekt het zweet me uit.
Vannacht ging het inslapen wat slecht, maar bij de gedachte aan gedempte stemmen op straat die liepen over een vers gevallen pak sneeuw was ik zomaar weg. Er ligt ook een hoge stapel hout tegen het huis aan, de kachel lonkt, veel te warm om er ook maar aan te denken.
Waar komt dat toch vandaan die behoefte aan kou en frisse ochtenden? Is het omdat is een vissen ben? Men zegt toch dat die koudbloedig zijn?
Eén geruststelling voor het eerst in weken lag er vanmiddag niemand op mijn winterligplaats hier in Workum. De Djippe Dolte maakt zich klaar.
Hoop ik.

Teletop

Het is leuk hoor! Een klassenboek on-line maar dan ook een boekentas, proefwerkweek en ledenwerfactie in één.
Het is wel even oefenen, maar wij en onze leerlingen kunnen er leuke dingen mee doen.
Neem maar eens een kijkje.

Australië bestond twee eeuwen

Ik kreeg donderdag een mailtje van school, er was iemand naar me op zoek. Hij was via Google, het Abeltasmanweb, en de website van onze school bij mij terecht gekomen. Twintig jaar geleden hebben we een reis gemaakt, en in oktober blijkt een reunie te zijn. Leuk hè? Als je dan zo veel later toch nog van al die mensen hoort waar je 2 maanden mee doorgebracht hebt aan de andere kant van de wereld.
Omdat het grote Zuidland twee eeuwen als Australië bestond werden alle tall ships van de wereld uitgenodigd om ook op het feestje te komen. Niet allemaal gingen ze. En sommige landen hadden niet eens een tall ship. Wij als Nederlanders deden net als of, een mooi zeegaand jacht, doopten we om tot Abel Tasman, en zij werd in meerdere etappes naar Sydney gezeild en weer terug. Onze etappe begon in Sydney en voerde ons via Nieuw Zeeland naar Tahiti. Bijzonder vaarwater, bijzondere mensen, bijzondere reis.
Er blijken een paar bemanningsleden in het buitenland te wonen, er is er volgens mij ook één inmiddels overleden, de rest van de verhalen hoor ik in oktober.

Sneller

Ik kom hem of haar meestal om een uur of 8 tegen op de kruising bij Bolsward. Meestal neemt 'ie daarna de zelfde weg als ik richting Zurich. Niemand durft dan harder dan 125 te rijden en achter de motor hangt dan een hele slang van aannemersbusjes, Volkswagens, Audi's die graag zo snel mogelijk over de Afsluitdijk willen maar niet bewust op zoek zijn naar een confrontatie met de agent.
Voor zo'n vrijgevochten agent op een motorfiets is dat natuurlijk niet het droombeeld van vrijheid. Hij rijdt liever met 160 achter een boef aan die hij op het viaduct bij Zurich spot en dan bij voorkeur bij Den Oever pas te pakken krijgt.
Dus op maandagmorgen neem je de weg naast de snelweg. Je mag daar 80 en er wordt ook regelmatig gecontroleerd. Ik was hem dus even kwijt toen ik de snelweg op reed. Maar gelukkig toen ik eenmaal ingevoegd was en 120 reed kwam hij mij rechts voorbij, op de "ventweg", zonder optische- en geluidsseinen, met veel tegemoetkomend verkeer.
Ik schaam me wel eens als ik behoefte heb mijn Pinda tot het volle toe te belasten, met windkracht 6 mee wil hij soms wel 160, en neem dan toch maar weer gas terug. Maar als ik dan zo'n diender zie die met 130 over een weggetje rijdt waar je maar 80 mag. Wie moet zich dan het meeste schamen?