Op Urk

Het moet 9 jaar geleden zijn geweest, dat ik voor het laatst op Urk was. Natuurlijk een rondje om de oude visafslag heen, net als de rest van de Urker bevolking, en Han die me vertelde dat hij de kans kreeg een rondje om de wereld te maken met een fantastisch zeiljacht.
Maar Urk heeft meer in huis dan boten. Ja? Ja! Boten en schepen en vis vormen natuurlijk het grootste deel van de skyline, ik liet mij erheen chaufferen vanwege de behoefte aan een nieuwe fotocamera. Ik wilde meer zoom en een accu i.p.v. lege AA batterijen.
Meestal loop ik een winkel in, maak een keuze en verdwijn weer. Geen eeuwigdurend getwijfel, passen, veranderen, informatie vragen en van mening veranderen. Maar dit keer is dat precies wat we gedaan hebben. Ik heb twee koffie gehad, me voor laten lichten over de beperkingen van een spiegelreflexcamera, in combinatie met mijn budget, over de overeenkomsten tussen 18-55 lenzen en dat dat eigenlijk niet te vergelijken is met 5x of 20x optische zoom.
Koop gedaan, naar de haven gegaan voor de grote test, tevreden.

SHIT

Vakantie

Ik heb even gewacht met zagen buiten tot het opgehouden was met regenen. En toen even overging in de rest van de middag heb ik het maar gewoon snel gedaan. Ik had een strook van 41 cm nodig.
Als ik aan boord kom en de planken neerzet denk ik nog:" ik hoop dat ze straks niet omgaan als er een schip langskomt." In één moeite door bedenk ik me dat er nog 20 cm ijs naast het schip ligt en ik me dus geen zorgen hoef te maken. Hoe erg kunnen gewoonten er in slijten vraag ik me af.
Eigenlijk had ik deze week bij Fokke op de werf moeten liggen. In de doe-het-zelf loods, schroef eraf, knippen en scheren, romp en opbouw in de verf. Maar diezelfde 20 cm hield mij dus tegen.
Inmiddels heb ik al een boek uit, Avatar gezien en voor mijn gezin boodschappen gedaan, Sven, Ireen, Anette, Laurine en Mark toegejuigd, en de houtkachel gaande gehouden.
Het is eigenlijk zo gek nog niet, vakantie ..............

Vakantie

24 uur hebben ze in dit reddingsvlot gezeten. En ik kan je zeggen dat een 20 persoons reddingsvlot knap krap is voor 12 leerlingen en 1 leraar. Maar ze hebben het overleefd.
Ikzelf heb daar 7 uur van volbracht, wel alle 24 uur aanwezig en wakker geweest om collega docenten in het vlot te helpen, en alle randvoorwaarden veilig te stellen.
Het hele verslag kun je hier volgen.

Tel terug van 10 naar 0