Voor een natte, winderige, koude avond is het opmerkelijk druk op de waterkering. Er staat zelfs een file op de dijk bij de entree van het Eemshotel waar ik anderhalf uur geleden besloten heb mijn ouders gezelschap te houden tijdens een spontaan stormdiner. Het hotel dat net zo oud is als Margje,
http://eemshotel.nl/over-ons , stond te schudden op haar palen. De hanglamp schommelde rustig boven onze tafel, maar toen tijdens de kentering om en uur of acht de wind een half uur lang flink toenam, en de golven daarmee ook, klaagde de buurvrouw uit Limburg aan het tafeltje naast ons over een licht gevoel van zeeziekte.
Lekker gegeten, daarna een rondje over de haven. Het water stond inmiddels zo hoog dat de grote coasters al door de dijk konden varen. De grote deuren van de Oosterveldweg en het spoor naar het industrieterrein zijn al dicht, de verkeerslichten zijn buiten werking en er staat een verloren vrachtwagenchauffeur met zijn mobiel in de hand uit te zoeken hoe hij nu bij de chemische fabriek moet komen waar hij eigenlijk via deze weg heen wilde. Met de auto kun je alleen nog de kustweg op en het centrum van Delfzijl in. En dat mag vast niet met zijn lading.....
Als ik verder rij richting de Vennen en de waterpoort vind ik ook die gesloten. De
bootwerker zit er naast, een stoere man, wat breed in de schouders. Het is net of hij iedereen in de gaten houdt die het waagt om bij de poort in de buurt te komen. En dat zijn er nog al wat. Ik zet de auto op een parkeerplaats en klim omhoog, spijtig dat ik mijn das thuis heb laten liggen, en kijk over de haven. Het water is al wel wat gezakt maar loopbrug naar de drijvende steiger loopt nog steeds naar boven toe. Ondanks dat volgens mijn gevoel half Delfzijl er over heen loopt.
Je zou denken dat op zo'n koude, natte, winderige avond alle Delfzielster jeugd met een game op schoot thuis zit, maar nee, iedereen is op pad, het is gezellig en ze drommen samen op plekken waar je normaal alleen met je vriendin langs zou lopen voor wat intiemer bezigheden.
Voor een natte, winderige, koude avond is het opmerkelijk druk op de waterkering. Er staat zelfs een file op de dijk bij de entree van het Eemshotel waar ik anderhalf uur geleden besloten heb mijn ouders gezelschap te houden tijdens een spontaan stormdiner. Het hotel dat net zo oud is als Margje, http://eemshotel.nl/over-ons , stond te schudden op haar palen. De hanglamp schommelde rustig boven onze tafel, maar toen tijdens de kentering om en uur of acht de wind een half uur lang flink toenam, en de golven daarmee ook, klaagde de buurvrouw uit Limburg aan het tafeltje naast ons over een licht gevoel van zeeziekte.
Lekker gegeten, daarna een rondje over de haven. Het water stond inmiddels zo hoog dat de grote coasters al door de dijk konden varen. De grote deuren van de Oosterveldweg en het spoor naar het industrieterrein zijn al dicht, de verkeerslichten zijn buiten werking en er staat een verloren vrachtwagenchauffeur met zijn mobiel in de hand uit te zoeken hoe hij nu bij de chemische fabriek moet komen waar hij eigenlijk via deze weg heen wilde. Met de auto kun je alleen nog de kustweg op en het centrum van Delfzijl in. En dat mag vast niet met zijn lading..... 
Je zou denken dat op zo'n koude, natte, winderige avond alle Delfzielster jeugd met een game op schoot thuis zit, maar nee, iedereen is op pad, het is gezellig en ze drommen samen op plekken waar je normaal alleen met je vriendin langs zou lopen voor wat intiemer bezigheden.
