IJs

Workum werkt hard aan haar toeristische status. In de zomer hebben we markten (morgen weer), we mogen in de lente een heuse muziektent verwelkomen, en we hebben ook een treintje dat de hele dag door Workum heen rijdt. Hij brengt niet alleen mensen van het Arriva station naar onze stad, want de avondvierdaagse is niets vergeleken met deze tippel met al je koffers, maar maakt ook nog een heuse rondrit en rijdt zelfs via de camping geloof ik.
Nu is er niet veel asfalt in Workum, staat ook niet in 1 van de Friese 11 steden natuurlijk, ook proberen we een maximum snelheid te handhaven en dus hebben we om de zoveel meter een verkeersdrempel ingemetseld.Voor in die trein hangt een scheepsbel, kroegbel of ijscobel, noem hem maar naar wat je voor associatie hebt met het geluid. Maar met al die drempels en klinkers kun je nagaan dat de scheepsbel de hele dag, door Workum heen klinkt .
Vroeger op de Nieuwe Zorg hing hij aan de bar, bij ons op school in de hal, en wie aan de bel hangt mag 'm poetsen, maar mijn associatie met het geluid is alsvolgt:

Zie ginds daar komt de ijscoman
De ijsman van de buurt
Die ied're dag geregeld komt
Zolang de zomer duurt
En hij heeft lekk're wafels
Van drie, van zes, van tien
En van de hele dikke
Met slagroom bovendien
Heel langzaam komt 'ie nader
En trekt eens aan de bel
En roept dan IJs met slagroom
Die roep die ken je wel.
Hmm, wat zullen we straks na de pittige kip met rijst eens als toetje nemen......

WK Vaurien Dümmersee

Met jou zou ik wel een beschuitje willen eten eten, ik zie het de Nederlandse zeilers en zeilsters denken als de Spaanse en Portugeese ploeg de Pizzeria in komt. De integratie van de zeilers loopt voorspoedig.
De week voor ons vertrek naar Duitsland was ik hoofdzakelijk druk met het kopen van een fatsoenlijke tent, een koelkistje en het regelen van de kokerij. Op weg naar Duitsland haalden we de Vaurien op en de stuurman, ik moet toegeven dat we enigszins over ons merk lagen. Bij aankomst voelde ik me net het WTC en Joop Braakhekke tegelijk. Misschien wat overdone... Maar toen het 's avonds  wat koeler werd en ik de tent had volzitten, had het WTC een duidelijke functie gekregen. Ook voor het bakken van eieren in de vroege morgen trouwens.

Het was vreemd water. Met aanlandige wind spoelde de rottende blauwalg naar ons toe en de haven moest continu gefilterd worden. De stank was overweldigend en misschien was dat de reden voor de meetcommissie om veel, nieuwe, boten af te keuren. Wij kregen er in ieder geval een flinke hoofdpijn van. Van dat afkeuren trouwens ook. Milimeters moesten er van de spiegel van de nieuwe Vauriens gevijld worden, centimeters van de mast, aangrijpingspunten van vallen verplaatst met popnagels en handboortjes. Maar uiteindelijk mocht iedereen mee doen en bleken er toch allemaal Vauriens op de wal te staan.
Onze "bondscoach" Johan had zijn vertrouwde Sailhorse meegenomen, niet alleen omdat hij zo van zeilen houdt, maar ook omdat je op de Dümmersee niet met verbrandingsmotoren mag varen. Hij voorzag de zeilers van een luisterend oor, een plasemmer, bergruimte voor eten en drinken en desgevraagd advies. Vlagen vinden was bijna onmogelijk, omdat er een dikke olieachtige laag op het water lag die tot windkracht 4 een beeld gaf dat de wind recht van boven zou komen. Ondanks dat, ging het de Nederlandse zeilers voor de wind. NL werd 4e overall met team Kuipers, er was zelfs een derde prijs in het jeugdklassement voor de 36339 met Jelle en Hymke en de rest van het team zat allemaal mooi in de buurt. Kortom een geslaagde week!