De stront en het beurt zijn weer van start

Hier een impressie van de middag.

Eindelijk

Na al jaren "besmet", "gehersenspoeld", en met goede argumenten overspoeld te zijn is het er dan toch van gekomen. Tot nu toe was het ook nog niet echt mogelijk want voor het lesgeven maak ik veel gebruik van Wintoets en WinGPS en die draaien op Windows. Maar met Parallels voor Mac kan ik beide. En dus heb ik een Mac Mini gekocht. Tot nu toe zeer tevreden.
Alleen het Windows deel doet het niet naar behoren. Maar elke Mac liefhebber zal zeggen: zie je wel. Ik moet dus niet zeuren en verderploegen en uiteindelijk zal ik het wel voor elkaar krijgen.

Oefening baart kunst?

Na wat geoefen op de beukeboom bij ons in de tuin was het vandaag dan de grote dag, het geoefende kon in praktijk gebracht worden.

Duidelijk

Natuurlijk hebben ze deze twee berichtjes gister onder elkaar in de Leeuwarder geplaatst,nog logischer is dat iedereen er zijn eigen mening over vormt op deze manier, en wie weet is dat zelfs de door de krant beoogde mening.
Ten eerste, de olieprijs is gezakt tot onder de 90 dollar, daardoor krijgen we een prijsverhoging. (eh?) Ten tweede, de bedrijven hebben niet genoeg geïnvesteerd in duurzame energie en nu de energie duurder wordt kunnen ze het niet meer betalen om mínder uit te gaan geven aan brandstoffen en energie. Ten derde, alle landgenoten sparen zich helemaal suf met spaarlampen, A-klasse auto's en B-klasse diepvriezers maar mogen nu extra belasting gaan betalen omdat onze minster het zielig vindt voor de bedrijven dat ze een foute investeringskeus hebben gemaakt.

Dyslexie

Sommige mensen hebben een handicap. Ik pobeer daar altijd rekening mee te houden als ik dat tegenkom. Maar ik ben natuurlijk altijd aan het stuntelen omdat ik eigenlijk niet kan bevatten wat die handicap is.
Mijn zwager is doof. Dus we communiceren met handen voeten en lippen en hij doet enorm zijn best om mijn onkunde te compenseren en te raden waar ik het over heb. Veel van mijn leerlingen zijn dyslectisch en dus doe ik vanalles met grote letters, meer tijd en voorleesvogels maar het blijft een brij van letters voor hen die pas, na veel zweten en uitgebreide studie, veel later begrip tot gevolg heeft.
Ik weet niet wat links en rechts is, ja ik weet het wel, na een seconde of twee, maar ik reageer niet direct. Hoe vaak is het mij niet overkomen dat iemand tegen mij zegt: "Nee, die andere rechter kant!" En nu snap ik dus eindelijk, op mini-niveau, wat het is om een handicap te hebben, er niets aan te kunnen doen dat het niet lukt, dat je wel wilt en echt je best doet maar dat het niet lukt. Ik zit namelijk op dansen sinds kort en de docent doet: "stap, stap, links, rechts en dan weer rechts." En mijn lijf reageert niet, als ik die twee seconden heb gehad om te bedenken welk been mijn rechterbeen is dan loop ik vier passen en een sprong achter. Shit! En de rest danst gewoon door hoor!
Natuurlijk kun je dit niet vergelijken met zoiets ergs als doofheid of dyslexie. Maar het geeft mij wel inzicht, inzicht wederom in het feit dat een handicap hoe klein of groot nooit echt begrepen kan worden door iemand die er van buitenaf tegenaan kijkt. Maar... ik blijf mijn best doen hoor en ga zo mijn gymbroek pakken en een shirtje want ik ben nog in de ontkenningsfase.

Zwaaien

Het schept een band, varen in het najaar. Varenslui zwaaien wel vaker naar elkaar maar in de zomer zijn er een hoop mensen die vallen onder de sectie "huurders", of "te hautain", "bezig met mijn blonde vriendje" of nujuist met die "wulpse brunette" op het voordek, sommigen zijn ook gewoon druk met de boegschroef of met te hard varen.
Maar in het najaar zwaait iedereen, de baggerschipper, de skûtsjekaptein, de zeilers die met zeilpak en zwemvest in de kou ruime wind door de Jeltesloot zeilen, die andere zeilers in de Staverse jol met een rifje in de fok, de mevrouw met het hondje die langs de wal loopt.
En waarom, omdat we allemaal zo genieten van het water in het najaar , we vrijwillig afzien, het schept een band.

Niet klaar

Ik ben er nog niet klaar voor maar deze depressie dwingt me wel. Het gaat waaien dit weekend zeggen ze, en niet te zuigig ook! Dus is de zeiltraining van dit weekend afgelast. Belden ze van de KWS al of het startschip wel goed vast lag. Waren de leerlingen enorm onrustig. Maar ik ben er nog niet klaar voor.
Het einde van het vaarseizoen. Ik had nog vrienden willen zien dit laatste weekend, wat stootwillen die ik aan de steiger vond terug willen geven, afspraken willen maken voor volgend jaar, biertje drinken. Maar dus nu een onvrijwillig einde. Ik denk dat ik Margje maar naar Workum ga varen morgenochtend, wie weet kan ik nog wat zwaaien....