Frustratie

frustr/a'tie het frustreren. ~e'ren verijdelen; psychisch hinderen.
Tenminste, volgens de dunnen Van Dale.

Vijf weken en vijf dagen geleden hebben ze me open gesneden. Vijf dagen en vijf weken heb ik voor de houtkachel gezeten met een boek. Vijf dagen en vijf weken heb ik al het nieuws gezien op de NOS, de BBC, CNN en alle Discovery docu's. Vijf weekenden is Han op Margje stroom aan het trekken geweest, tanks verplaatsen, kozijnen zagen en hij heeft zelfs de boiler geplaatst. En ik? Ik maak een tekening, laat mijn naaimachine op tafel zetten en naai gordijntjes. Ik vraag zelfs weer of de jongens de naaimachine weer in de kast zetten. Want ik moet op mijn buik letten.

Maar afgelopen maandag ben ik even op school geweest. Even kletsen, hallo zeggen, sfeer proeven, nieuwbouw kijken. En vanmiddag heb ik twee platen hout bij de Karwei in stukken laten zagen en in de auto laten leggen. (Het zwakke vrouw excuus werkt nog steeds, al kijken ze me wel een keer spottend aan.)
Hymke heeft eerder vrij van school wegens rapportvergaderingen. En dus helpt hij met platen op hun plek leggen en stofzuigen. Stofzuigen? Dat moet je als zwakke vrouw toch wel kunnen, het enige wat er ligt is zaagsel en stukjes hout...... Eigenwijs als ik ben heb ik dus een stuk je stof gezogen. Meteen pijn aan de bovenkant van mijn lidteken.
Nee niet met sjouwen.
Want dat deed Hymke.
Nee niet met zagen.
Dat doet de man van de Karwei.
Niet met nadenken.
Dan doen m'n hersenen en daar hebben ze niet aan geopereerd.
Maar met stofzuigen.
En dan zijn er nog steeds mensen die beweren dat die zwakke vrouwen voor niets anders geschikt zijn. Tot mijn frustratie kom ik er dus achter dat ik momenteel fysiek nog minder waard ben dan een stofzuigende vrouw. Want dat red ik dus nog steeds niet.
Gelukkig mag ik wel achter de computer zitten, was ophangen, fietsen en tv kijken want anders werd ik langzaam gek......