Wollen dekens in de dekenkist

Wij namen gasten mee op onze tjalk. Die betaalden er voor en dus wilden we dat ze het ook naar de zin hadden. Dus schaften we nieuwe matrassen aan, we gaven de hutten een likje verf, installeerden cv en isoleerden daarom ook de luikenkap om te zorgen dat niet al die zalige warmte weer naar buiten zou vliegen.
Het was de winter van '90-'91 geloof ik, in ieder geval nogal koud.
Ik reed naar IKEA om stof te halen voor allemaal gelijke slopen en we begonnen met het verzamelen van dekens voor op de voeteneinden van de bedden. Zo over een te dunne slaapzak moet dat een zaligheid geweest zijn.
Natuurlijk zijn mooie wollen dekens niet te betalen en verzamelen ging ook niet zo snel. Dus belde ik mijn oma, die was een paar jaar daarvoor kleiner gaan wonen en wie weet lagen er nog wel wat dekens ongebruikt naast een bed. Ze reageerde opgetogen en we mochten het weekend daarop de dekens in de serviceflat in Apeldoorn komen halen. Maar mijn oma zou mijn oma niet zijn als ze de hele flat had gemobiliseerd. Al haar vrienden en kennissen hadden de opslagbox in de kelder nagekeken en er lag een indrukwekkend grote stapel dekens op ons te wachten.
De dekens zijn aan boord jarenlang goed gebruikt, maar liggen nu ongebruikt in mijn dekenkist in de huiskamer. Tot vanmorgen. Twee van de oudste dekens liggen nu op het dak van mijn bootje, de kachel binnen is aan en met een beetje geluk ontdooit het daar een beetje, want schilderen met bevroren spanten, volgens mij is dat geen groot succes.