In afwachting

Snikheet was het daarnet. De vliegtuigen kwamen laag over Workum om maar niet geëlektrocuteerd te worden, we zien hier nooit vliegtuigen, en ik heb de accu's in de achtertuin maar even afgedekt. Ook de tafel en tuinstoelen heb ik van het gras gehaald en de hangmat uit de boom. Mijn tuin is in afwachting van de grote bui.
Zelf ben ik de hele week al niet tot enige actie te bewegen. Sinds ik met Fimme zondagavond voor een gesloten spoorbrug lag, en we daar genoten van "niet verder kunnen" en dus besloten dat dat synoniem was aan "niet verder hoeven", is mijn lijf in de vakantiemodus terecht gekomen. Ik doe mijn werk op school wel, maar het koffiedrinken duurt wat langer en de verslagen die ik nog moet nakijken voor de late inleveraars laat ik bewust nog even liggen. Ik vertel mijn leerlingen altijd dat het veel lekkerder is om nu met een biertje op de dijk te zitten met wat mooie dames in de buurt, dan verslagen te schrijven. Helaas kan het plandeel van hun hersenen dit niet aan. Maar sinds vanmiddag is het dan toch zover; zomervakantie.
Het dondert en het bliksemt, de straat is zo goed als leeg op een naar huis snellende fietser na. Ik keek net op buienradar. Het ziet er helaas naar uit dat het droog blijft in mijn tuin.