Delfzijl

Vrijdag 1 mei, ik was om een uur of elf vastgemaakt in "het dok" en al klaar om te genieten van het zonnetje. Maar eerst een bezoek aan de havenmeester. De haven ligt tegenover het oude "nieuwe" internaat van mijn oude zeevaartschool. De eetzaal is nu het clubgebouw van de vereniging en het oude internaat , het schip "Bonaire", ligt, voor zover ik weet, in Den Helder voor restauratie. De havenmeester rekent uit wat ik moet betalen en in de kamer ernaast wordt stofgezogen. De tussendeur gaat open en direct weer dicht, de mannelijke zuiger aan de andere kant geeft ons het gevoel ons betrapt te hebben. Na het afrekenen (€ 5,80 inclusief toeristenbelasting) gaat de deur weer open en wordt er aan de havenmeester gevraagd of we zover zijn dat er ook in het kantoor gezogen kan worden. Er komt een bevestigend antwoord. Ik kruip met een boek in mijn kuip en onder het genor van een kopje thee kijk ik om me heen.
Iedereen klust hier aan zijn boot. Er wordt geverfd, geschuurd, gesmeerd maar vooral ook gepraat. Over hoe het moet en wat nu het handigst is. Als ik uit het zicht ben staan de heren, in het Gronings, mijn boot te bespreken. De diepe kuip, de zooi en de bult met zeilkleding gaan over de tong, maar de conclusie is positief, gelukkig maar. Eén van hen komt met een sigaar en al zijn moed in de aanslag vragen wie de boot gebouwd heeft. Ik kan de liefde voor Magje slecht verstoppen en dus is hij inmiddels volledig op de hoogte.
De zon zakt achter de schoorsteen van de oude eetzaal en en de man die vanmorgen het clubgebouw stofzuigde geeft nu de Buxus water die daar in bakken staan. Hij gebruikt een rode jerrycan waar ieder ander zijn benzine in bewaart.