En als je dan al "beond the end of the world" bent kun je net zo goed doorvaren. Dus zondagavond de 26e voer ik van Grouw naar het Bergumermeer. Onderweg kwam ik een collega tegen in een zeilboot en voor dat de zon onder ging zag ik een steiger van de Marrekrite. Alleen varen is eenzaam, het geeft je kans te overleggen met je zelf en te dromen maar ook ongehinderd te vrezen. Zo op mijn achterbank met een glaasje rosé en de Schuttevaer, kon ik mij daar helemaal vrijwillig aan overgeven.
Vooral het passeren van sluizen en naar de wc gaan zijn de grootste uitdagingen van het alleen varen. Voor de sluizen heb ik mijn middenboldertje, daar kan ik bij vanuit de kuip, en als ik Margje stil leg bij een muurbolder dan zijn de meeste sluismeesters onder de indruk. Maar dan het plassen, dat duurde even voor ik dat onder de knie had. Gelukkig is het van Starkenborgh kanaal niet zo druk bevaren, want de constructie van een Ikea trapje en een puts blijkt net zo hoog te zijn als mijn stuurstoel.... Stel je voor, daar hoeven de collega vaarweggebruikers wat mij betreft niet van onder de indruk te zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Aan boord
De brug bij le Havre ligt onder een wisselend bewolkte lucht. Niet slecht want toen ik uit Workum wegreed vanmorgen kwam de regen met bakk...
-
Als ze bij Feadship XL in Makkum een schip terug krijgen voor een refit betekent dat, dat het hele schip van top tot teen wordt gemodernisee...
-
De oud-leerlingenvereniging van mijn zeevaartschool in Delfzijl had een reünie annex jaarvergadering. Dat is om en om in de stad Groningen o...
-
Gistermorgen ben ik op tijd opgestaan, ik moest niet alleen naar mijn werk maar ik heb ook nog beloofd om mijn collega in Bolsward op te hal...
Kun je die emmer niet in die stuurstoel integreren ?
BeantwoordenVerwijderen; )