Het rook naar sigaren

Zaterdagmiddag, ik vaar op de Jeltesloot richting het Margrietkanaal. Zalig weer, beetje drukkend, onderweg naar wat vrienden die ook met de boot onderweg zijn. Ik had de mannen al een keer ingehaald, toen dachten ze nog alle tijd te hebben... Maar na een paar biertjes was er één slimmerik die op zijn horloge keek en de gang werd in de sloep gezet. Beide keren zwaaiden de mannen aardig en eerlijk gezegd kon ik de verbazing, (wie weet waardering) dat een vrouw de motorboot bestuurde die ze voorbij voeren, van hun gezicht aflezen. Bij de kruising van Jeltesloot en Prinses Margrietkanaal voeren ze op zo'n 25 meter afstand bovenwinds van me en de geur van sigargen kwam mij tegemoet. Volgens mij hadden ze het naar hun zin.
Ik was die dag vertrokken uit Workum, aan de buitenkant. Een stuk IJsselmeer naar Stavoren buitenom had ik met meer dan windje 1 nog niet gevaren, de uitdaging lag daar. Als je zo alleen aan het varen bent gaan je gedachten alle kanten op en na een tijdje bleek ik bemanningen te zitten bekijken. Man, vrouw, kinderen, zeilboot, netje om de railing en netjes zwemvestjes aan. Allemaal mannen, zeilboot, bandplooibroeken, polo's gestreepte overhemdjes en bootschoenen. Allemaal mannen, trainingspakken, grote huurmotorboot, beetje scheefhangend naar bakboord omdat daar al het bier staat opgestapeld. Een vrouw die aan het roer staat, helmstok tussen de kniëen, zonnebril, alleen, oh nee, manlief komt boven en neemt de helmstok over, moest even naar de wc. De meeste dames die ik tegenkwam zitten heerlijk tegen de kajuit aan, ogen dicht, zonnebril omhoog en genietend van de zon. Kleine bootjes, grote bootjes, vrienden mee, zakenlui, studenten, vriendinnenclubje, maar onafhankelijk van elkaar, allemaal in een goed humeur... Varen verbroedert en zorgt voor een goed humeur! Wat een hobby..